Aanmelding schematherapie
Een ding staat nu al vast. Juli 2017 gaat de boeken in als de maand waarin ik op verschillende manieren uit mijn comfortzone stap. Op 1 juli schreef ik mij met Praktijk Insig in als zelfstandig psychodramatherapeut en supervisor in bij de Kamer van Koophandel. Vandaag heb ik weer een nieuwe stap gezet. Ik ga op mijn 54ste terug de schoolbanken in. Eind oktober kan ik mijn diensten uitbreiden met schematherapie waarmee je de oorsprong van gedragspatronen kunt doorgronden en veranderen.
Hoewel ik er ontzettend naar uitkijk, zie ik er ook wel een beetje tegenop. Ik ben goed in wat ik doe. Omdat ik precies weet hoe, wanneer en waarmee te handelen, kom ik zelden voor verrassingen te staan. En met de ervaring die ik in mijn lange carrière heb opgedaan weet ik bij een onverwachte wending hoe ik hierop moet inspelen en anticiperen. Waarom zou ik die heerlijk, veilige omgeving deels inruilen voor het grote onbekende? Ben ik het studeren niet verleerd? Zak ik straks niet heel hard door het ijs en ben ik niet het lachertje van de klas?
Dat alles zou natuurlijk zo maar kunnen. Maar betekent die onzekerheid dat je het dan niet moet doen? Absoluut niet. Niet in jezelf investeren, maakt dat je stilstaat in je ontwikkeling. En ook hier geldt dat stilstand, achteruitgang is. Ik focus mij op het vergaren van nieuwe kennis waarmee ik met een andere insteek mijn cliënten kan helpen. In het geval van schematherapie kunnen dit mensen zijn die kampen met terugkomende depressies of gebukt gaan onder een (ernstige) persoonlijkheidsstoornis.
Er komt een mail binnen en ik lees: ‘Bedankt voor uw inschrijving voor de cursus schematherapie’. Dit voelt zo goed.